Ձիձետներ

Պտանմանների ազգակից են ձիձետները և գետնամուշկերը:Ձիաձետերի ժամանակակից ձևերը բազմամյա խոտաբույսեր են ,նման են փոքր ,կանաչ եղևնիների :Ձիաձետերը տարված են խոնավ անտառներում ,նարգագետիններում, ճահիճներում և դաշտերում ,հատկապես թթվային հողերում :Ձիատների մանր թեփուկաձև տերևները ,և ճյուղերը ցողունի վրա դասավորված են օղակաձև:

Տնային առաջադրանք

Գրի՛ր տպավորությունդ այսօրվա հանդիպման մասին:
Ուրբաթ օրը մեզ հյուր եկան «Էդիթ Պրինտ» հրատարակչության մարքեթինգի տնօրենը և խմբագիր Լուսինե Համբարյանը: Մենք խոսում էինք Ջոն Գրինի գրած ,,Թղթե քաղաքներ,, ստեղծագործության մասին: 

Ավելի շատ նրանք մեզ հարցեր տվեցին , քան թե մենք : Նրանց հարցերը իմաստալից էին , հետաքրքիր և կապված ստեղծագործության հետ :

Մենք խոսում էինք ընկերության , հաջողության և այլնի մասին :Երկար ժամանակ քննարկեցինք ընկերությունը՝ ով կարող է լինել ընկեր ,ինչպես ենք ընտրում ընկերներ:

Հանդիպումը անցավ շատ հետաքրքիր և տպավորիչ :

. Թարգմանություն
Ռուսերենից թարգմանելու համար ընտրի՛ր այս կայքի բաժիններից:

Անգլերենից թարգմանության նյութը՝ այստեղից:
When I was a kid, my Mom liked to make breakfast food for dinner every now and then. And I remember one night in particular when she had made dinner after a long, hard day at work. On that evening so long ago, my Mom placed a plate of eggs, sausage and extremely burned biscuits in front of my dad. I remember waiting to see if anyone noticed! Yet all dad did was reached for his biscuit, smile at my Mom and ask me how my day was at school. I don’t remember what I told him that night, but I do remember watching him smear butter and jelly on that biscuit and eat every bite!
When I got up from the table that evening, I remember hearing my Mom apologize to my dad for burning the biscuits. And I’ll never forget what he said: “Honey, I love burned biscuits.”
Later that night, I went to kiss Daddy good night and I asked him if he really liked his biscuits burned. He wrapped me in his arms and said, “Your Momma put in a hard day at work today and she’s real tired. And besides – a little burned biscuit never hurt anyone!”
Երբ ես փոքրիկ էի, իմ մայրիկը սիրում էր պատրաստել նախաճաշը ճաշին :Ես հիշում եմ՝ մի գիշեր նա պատրաստեց ճաշը , մի լի և դժվար աշխատանքային օրվանից հետո :Այդ երեկո, երկար ժամանակ անց մայրիկը դրեց ձվաձեղ նրբերշիկով և վառված բիսկվիթ իմ հոր առաջ :Ես սպասում էի ,որ մեկը կնկատի :Դեռ հայրիկը չհասած բիսկվիթին, ժպիտով նայեց ինձ և հարցրեց, թե ինչպես է անցել իմ օրը դպրոցում :Ես չեմ հիշում, թե ինչ պատասխանեցի նրան, բայց հիշում եմ, որ նայում էի կեղտաբծին ,որը առաջացել էր ժելեից և կարագից : Հայրիկը կերավ ամբողջ բիսկվիթը :
Երբ ես վերկացա սեղանից, այդ երեկո , հիշում եմ, լսում էի , որ իմ մայրիկը ներեղություն է խնդրել իմ հայրիկից՝ վառված բիսկվիթների համար :Եվ ես երբեք չեմ մոռանա, թե ինչ պատասխանեց հայրիկը.
-Սիրելիս, ես սիրում եմ վառված բիսկվիթներ :
Հետո այդ գիշերը ես գնացի համբուրելու հայրիկին՝ ասելով բարի գիշեր և հարցրեցի նրան՝ արդյոք նա սիրու՞մ է վառված բիսկվիթներ: Նա գրկեց ինձ և ասաց.
-Քո մայրիկը այսօր շատ դժվար օր է ունեցել, և նա շատ հոգնած է : Նաև ասեմ , որ վառված բիսկվիթները չեն կարող բաժանել ոչ մեկին: