Գործնական քերականություն

1.Փակագծերում տրված բառերից ընտրի՛ր ճիշտ բառաձևը տվյալ նախադասության համար։

  1. Լուրջ միջոցներ ձեռնարկելու (փոխարեն, փոխանակ) ռուսական դիվանագետները փոքրիկ միջոցներ ձեռնարկեցին։
  2. Սպասվում էր հայ-ադրբեջանական (պաշտոնեական, պաշտոնական) նոր հանդիպումներ։
  3. Երկյուղածությամբ մոտ գնացի ու (դողդոջուն, դողդոջյուն) ձեռքերով հանեցի ծրարը։
  4. Այս առասպելական հերոսի մասին բազմաթիվ (ավանդույթներ, ավանդություններ) են ստեղծվել:
  5. Այդ դեպքից հետո նրա հոգում մի տեսակ դառնության (զգացում, զգացմունք) էր մնացել:
  6. Խոսքը (վերաբերում, վերաբերվում) է 5–րդ դարի հայ պատմիչների գործերին:
  7. Գեղագիտությունը (հասկացություն, հասկացողություն) է տալիս գեղեցիկի մասին:
  8. Չկարողանալով դիմադրել թշնամու հարձակումներին՝ բերդի փոքրիկ կայազորը (տեղի տվեց, տեղիք տվեց)։
  9. Երկուսն էլ (ուսում, ուսմունք) առած, առաջավոր հայացքների տեր երիտասարդներ էին։
  10. Եվ հենց բլրի վրա էլ Արգիշտին (զարկեց, զարկ տվեց) իր վրանը։
  11. Մոխրագույն մեգը բարձունքում հետզհետե (լուծվում, լուծարվում էր
  12. Այդ մասին ասվել է (բազմիցս, բազմիցս անգա մ):
  13. Ընկերներիդ (հանդիպելուց, հանդիպելիս) չմոռանաս ասել այդ մասին։
  14. Երեխան իր ծնողների հետ դուրս (եկավ, եկան) զբոսանքի։
  15. Ոչ միայն չէր սովորել դասերը (այլ, այլև) դասի տեղն էլ չգիտեր։

2.Լրացրո՛ւ բաց թողած տառերը և կետադրի՛ր, անծանոթ բառերը բացատրի՛ր։

Դարբինները կողք կողքի բարձրանում էին խորդուբորդ լեռնալանջով ,որտեղ մի ժամանակ երևում է սալարկված ճանապարհ է եղել։ Նրանցից ամեն մեկը մի տարիքի էր, պապը վաթսունութ, որդին քառասուներեք, թոռը տասնինը։ Չգիտեին ՝ քանի տարեկան են գիտեին, որ պապ ,որդի ու թոռ են։

Նրանք անբարբառ մագլցում էին լեռնալանջով, և նրանց հետ ասես մագլցում էր նաև արփին ՝ աղջամուղջի մուգ կապույտը ցրելու և աշխարհին վերադարձնելու մի գիշերով կորցած իր գույները։

Դարբին Մարգարը Գեղամ որդուն դարձավ և ասաց.

-Սանասարին նշանելու ժամանակն է ,հմուտ դարբին է արդեն։

Սանասարը ականջի ծայրով լսեց ,որ իր մասին է խոսքը և խոնարհ հետ նայեց ,որ ավագներին ունկընդրի։

Ռեյ Բրեդբերի-,,Կանաչ առավոտը,, ստեղծագործության առաջադրանքներ

Առաջին կտոր

… նայում էր երկնքին, որտեղ մութի մի երանգին հաջորդում էր երկրորդը… — նկարագրիր մթնող երկինք:

Նա նայում էր մթնող երկնքին ,որը տարանջատվում էր լույսից ,և բերում մթություն …

Ահա թե ինչ է ծառը — հեղինակի թվարկածներին ավելացրու քոնը: Նկարագրիր զգացողություններդ ծառազուրկ, ասֆալտապատ միջավայրում և սաղարթախիտ, փարթամ բնության գրկում:

Բնություն….. Թռչունները ծլվլում ,առվակը քչքչում ,և ես բնության գրկում…. Ավելի հանգիստ վայր անհնար է պատկերացնել ,քանի որ այդպիսի վայր կարող է լինել միայն բնության գրկում ,և քաղաքից հեռու ,շատ հեռու ….
Քաղաք …..վայր որտեղ մեքենաների ,ինքնաթիռի ձայները չեն տալիս հանգիստ ,վայր որտեղ դու ինտերնետի պտճառով կախվածություն ունես ,և չես ցանկանում այն լքել ,վայր որտեղ դու չես կարող հանգստանալ ,վայր որտեղ եռում է կյանքը:

Հետազոտական աշխատանք — Ծառի պաշտամունք (ընտրել ուղղություններից մեկը և նյութեր հավաքել,ներկայացնել դասարանում):

  • Ծառի պաշտամունքը հին աշխարհում:
  • Ծառի պաշտամունքի «մնացորդներ» ժամանակակից աշխարհում:
  • Կենաց ծառի պաշտամունքը հայերի մեջ:
  • Սրբացված ծառեր:

Կենաց ծառի մասին տեղեկությունը տես այստեղ

Երկրորդ կտոր

  • Բացատրել բառերը — նոսր, արգավանդ, ումպ, այլասերվել, ամայի, ընկճվել, արևախանձ, կիսանիրհ, պատիճ, քունք, կենարար, կոհակ,

Նոսր – ցանցառ, անոսր, բարակ, նուրբ

Արգավանդ – բերրի, բարեբեր

Ումպ – կում, խում

Այլասերվել – անբարոյականանալ, անբարոյանալ

Ամայի – անբնակ, անբնակելի, անմարդաբնակ, անշեն

Ընկճվել – վհատվել, ընկրկել, հուսահատվել

Արևախանձ – արևից խանձված՝ այրված:

Կիսանիրհ – քնաթաթախ

Պատիճ – հրապատիճ, շողիկ, խանձ, լուցիկ:

Քունք – հոնք

Կենարար – կենդանարար, կենսաբեր, կենսատու

Կոհակ – ալիք, հորձանք

  • Ինչպե՞ս կմեկնաբանես Թոմասի հետևյալ միտքը. …Ետ նայել կնշանակեր՝ ընկճվել…

Երբ Թոմասը արդեն համարյա թե հասել էր ամենինչին և մնում էր միքնանի քայլ ,նա չցանկացավ ետ նայել ,քանի որ նա արդեն համարյա թե հասել էր իր նպատակին ,և եթե նա շրջվեր կնշանակեր որ նա վստահ չէ կատարած գործողությունների համար :

  • Նա թրջվել էր մինչև ոսկորները, բայց նստել ու ծիծաղում էր … — Կարո՞ղ ես պատկերացնել՝ ինչ խոսքեր էին լսվում այդ ծիծաղի մեջ:

Կարծում եմ ,որ այդ ծիծաղի մեջ բացի ծիծաղից լսվում էին նաև նրա հաղթանակի և հույսը չկորցնելու ուրախությունը :

  • Ո՞րն էր հերոսի հաջողության գաղտնիքը:

Կարծում եմ ,հերոսի հաջողության գաղտնիքը այն էր ,որ նա չէր հանձնվում ,ջանքեր էր թափում իր գործի վրա ,օր ու գիշեր աշխատում և ,կարևորը նա իր հավատքը չէր կորցնում :

Ստեղծագործական աշխատանք — Ինձ տրվում է,թե ես ձեռք եմ բերում …
Ինձ տրվում է,թե ես ձեռք եմ բերում …

Կյանքի կարեվորագույն մասը մեզ տրվում է , մնացած մանրմունր մասերը մենք ինքներս ենք ձեռք բերում և կազմում լիարժեք կյանք :
Մի մարդ շատ ջանքեր թափելով ,մեկ-մեկ ընկնելով և սխալներ գործելով հասնում է բարձունքների ,որին հասնելը սկզբում թվում էր անհնարին և այդպես նա ձեռք է բերում :
Իսկ մյուս մարդը ամբողջ օրը խաղում է ,ուրախանում , զվարճանում և այդպես մնում անբան ,անխելք և անպետք :Այդպես նա ո՛չ ձեռք է բերում ,ո՛չ էլ նրան տրվում է :
Այն ինչ մեզ տրվում է դա կյանքն է ,իսկ մնացածը մենք ձեռք են բերում ….

Կենաց ծառ

Կենաց կամ տիեզերական ծառը դիցապաշտամունքային խորը իմաստ է իր մեջ պարունակում: Այս աստվածային ծառը խորհրդանշում էր ստորերկրյա թագավորությունը կամ անդրաշխարհը, երկիրը և երկինքը, ըստ այդմ էլ համապատասխանաբար ծառի արմատները գտնվում են երկրի ընդերքում, ծառի բունը՝ երկրի վրա, իսկ ճյուղերը՝ երկնքում:
Կենաց ծառը հին ժողովուրդների՝ հայերի, հին եգիպտացիների, շումերների, աքքադացիների, հին իրանցիների, ասորա-բաբելոնական հավատալիքային համակարգում շատ մեծ տեղ է գրավել: Այն մեծապես կապված է եղել նստակեցության, երկրագործության զարգացման և պտղաբերության ավանդույթների հետ: Տարբեր ժողովուրդների կյանքում տարբեր են եղել կենաց ծառի մասին պատկերացումները:

,,Աստվածաշնչի,, համաձայն կենաց ծառը եղել է այն բարու և չարի իմացության կամ ճշմարտության ծառը, որի պտուղները Աստծո կամքին հակառակ ճաշակեցին Ադամն ու Եվան, Իրանում ըստ առասպելի կենաց ծառը տնկել է գլխավոր աստված Ահուրամազդան, որը ծառի միջով հետ է մղել չար ուժերին:

Ինչպես տեսանք՝ տարբեր պատկերացումներ են եղել կենաց ծառի մասին, սակայն խորհուրդը ենթագիտակցորեն նույնն է մնում: Այն խորհրդանշում է կյանքի աստիճանական զարգացումը, որը բացատրվում է ծառի արմատակալումից մինչև մեծանալու, ճյուղակալման ու պտղաբերման ընթացքով: Եվ ի վերջո ծառի հիմնական գաղափարը հավերժությունն էր:

Արևելքի ժողովուրդների պատկերացմամբ՝ կենաց ծառը տալիս էր տասներկու պտուղ, որոնք խորհրդանշել են տարվա տասներկու ամիսները:
Հայկական պատկերացումների համաձայն կենաց ծառ կարող են համարվել միայն նռնենին և ծիրանենին: Այս երկուսից թերևս վճռորոշ դերը պատկանում է ծիրանենուն բազմաթիվ պատճառներով.
Ծիրան բառը միանգամայն հայկական ծագում ունի և նշանակում է տիեզերական պտուղ, այստեղից էլ այն, որ ծիրանենին ստանում է պետական և արքայական իմաստ: