Ամառային ընթերցանության ժամանակ ինձ շատ դուր եկավ Կարել Չապեկի ,,Փոստատարի հեքիաթը,, ստեղծագործությունը :Այն պարոն Կոլբաի մասին է ,ով փոստատար է :Մի անգամ նա քնեց փոստում և երբ արթմնացավ փոստը արդեն փակ էր :Փոստում նա նկատեց փոքրիկ ոգի-փոստատարիկներ ,ովքեր դասավորում էին նամակները :Իսկ մյուսները խաղում էին թղթաղաղեր,բայց նամակներով :Ամենաբարձր խաղաքրն էլ ամենաջերմ և սիրով գրված նամակն էր :Փոստատարիկներին միացավ պարոն Կոլբան և նրանց հետ ընկերացավ :Հաջորդ օրն էլ նա փոստում նկատեց նամակներ որոնք առանց հասցեի են :Նա գտավ այնտեղ ամենաջերմ և ամենսիրով գրված նամակը ,և որոշեց որ պետք է տա փոստատարիկներին և նրանք կարդան այդ նամակը:Այդ գիշերն էլ նա քնած ձևացավ և գնաց փոստատարիկների մոտ և խնդրեց նրանց կարդալ յն :Նրանք նամակը առանց բացելու կարդացին որ այդ նամակը սիրային նամակ է :Այն ուղվում էր օրիորդ Մարժենկային, Ֆրանտիշեկի կողմից :Պարոն Կոլբան օրերով փնտրում էր այդ երկու հերոսներին ,ովքեր անչաափ իրար սիրում էին :Այդպիսով նա գտավ այդ զույգին և միացրեց երկու սիրահարված սրտեր :
