Տնային առաջադրանք

Թարգամնի՛ր հետևյալ առակը:

В одном богатом городе жил человек, который зарабатывал себе на жизнь исключительно кражами. Он был настоящим профессионалом своего дела: мог незаметно вынуть кошелёк из кармана или даже снять кольцо с пальца.

И вот однажды он увидел человека, который купил в ювелирном магазине перстень. Кольцо было настоящей находкой: массивное, золотое, с огромным изумрудом. Вор решил, что просто обязан заполучить этот перстень себе.

Владелец украшения отправился на вокзал, карманник последовал за ним. Человек купил билет до соседнего города, который был в пяти часах пути. Вор тоже решил приобрести билет, причём постарался попасть с потенциальной жертвой в одно купе. Так и случилось.

Когда поезд тронулся, владелец перстня отправился в уборную, и в этот момент вор принялся за работу. Он незаметно перерыл чемодан попутчика, просмотрел все карманы одежды. Словом, обыскал всё вокруг, но ничего не нашёл.

Человек вернулся и через некоторое время уснул. Вор в тишине продолжил поиски: снова пересмотрел все вещи человека, но так ничего и не нашёл. Расстроенный, он решил тоже немного вздремнуть.

Оба мужчины вышли на перроне. Вор, измученный непониманием, решился, наконец, на вопрос:

— Вы, наверное, удивитесь, — обратился он к своему недавнему попутчику. – Но я профессиональный вор. И я следил за вами от самого ювелирного магазина, в котором вы купили огромный золотой перстень с изумрудом. Вы победили, и я вас не побеспокою, но скажите мне: где же вы спрятали его так, что я не смог найти?

— О, — добродушно сказал попутчик. – Я заметил вас ещё около магазина. Когда вы вошли в купе, я уже знал, зачем вы пришли. Я долго думал, куда бы положить драгоценность, пока не решил спрятать её в вашем кармане.

Առակ չարաբաստիկ գողի մասին

Մի հարուստ քաղաքում ապրում էր մի մարդ ,ով ապրելու համար վաստակում էր գումար միայն գողությամբ : Նա իսկական պրոֆեսիոնալ էր այդ գործում , կարող էր աննկատ հանել դրամապանակը գրպանից ,կամ նույնիսկ հանել մատանին աննկատ :

Եվ ահա նա մի օր տեսավ մի մարդու , ով գնեց ոսկերչական խանութից մի մատանի : Մատանին իսկական հրաշք էր ,այն ուներ մեծ զանգված ,ամբողջությամբ ոսկուց էր և նրա վրա կար մի մեծ զմրուխտ: Գողը որոշեց ,որ նա պարտադիր պետք է գողանա այն:

Մատանու տերը ուղևորվեց դեպի կայարան :Նա գնեց տոմս դեպի մոտակա քաղաք ,ճանապարհն էլ ընդհամենը հինգ ժամ էր:Գողը նույնպես որոշեց գնել տոմս և արեց այնպես որ նա և մատանու տերը մեկ
խցում լինեն :

Երբ գնացքը շարժվեց տերը գնաց պետքարան և այդ պահին գողը սկսեց փորփրել :Նա աննկատ փորփրեց նրա ճամպրուկը, նայեց շորերի բոլոր գրպանները:Կարճ ասած նա այնտեղ ամենտեղ փորփրեց ,բայց այսպես էլ ոչինչ չգտավ :

Մարդը որոշ ժամանակ անց եկավ և քնեց :Գողը լռության մեջ շարունակեց որոնումները ,նա նորից փորփրեց մարդու ճամպրուկը մայց այդպես էլ չգտավ :

Տղամարդիկ էլ դուրս եկան հարթակ: Գողը տանջված հիշեցումով ,վերջ ի վերջո համարձակվեց հարցնել:

-Դուք երևի կզարմանաք-ասաց նա իր ճամփորդակցին -բայց ես պրոֆեսիոնալ գող եմ :Ես հետևում էի ձեր ետևից դեռ ոսկերչական խանութից ,որտեղ դուք գնել եք մեծ ոսկե մատանի զմրուխտով :Դուք հաղթեցիք ,ես ձեզ չեմ անհանգստացնի ,բայց ասեք ինձ ՝ որտե՞ղ է մատանին :

Օ-ասաց ճամփորդակիցը -ես նկատեցի ձեզ դեռ խանութի մոտ:Երբ դուք մտաք վագոն ես արդեն հասկացա ,թե ինչու եք եկել :Ես երկար էի մտածում ,թե որտեղ դնել այդ մատանին ,մինչև չմտածեցի դնել այն ձեր գրպանում:
Բնութագրի՛ր առակի երկու հերոսներին:

Առակի երկու հերոսներից գրողը խորամանկ էր ,խելացի ,բայց ոչ այնքան ինչքան ճամփորդը :Ճամփորդը գտնվեց ավելի խելացի և թաքցրեց մատանին այնտեղ ,որտեղի մասին դժվար թե մտածեր գողը ,քանի որ այն շատ այսպես ասած անիմաս տեղ էր :Իսկ գողն էլ փնտրում էր ավելի բարդ վայրերում փոխանակը նայեր իր գրպանը :
. Զուգահեռ անցկացրու Վիլյամ Սարոյանի «Հինգ հասուն տանձերը» ստեղծագործության հետ: Փորձիր համեմատել երկու հերոսներին՝ որ ստեղծագործությունում գողությունն ինչպես է ներկայացված: Արդյո՞ք երկուսն էլ գողություն էին:

Վիլյամ Սարոյանի ,,Հինգ հասուն տանձերը,, ստեղծագործությունը տարբերվում է տվյալ ստեղծագործությունիսկ :,,Հինգ հասուն տանձերը,,-ում դա գողություն չէր ,քանի որ նա փոքր էր ,եղածն էլ հինգ տանձ էր ,վերջ ի վերջո էլի աճելու է :Իսկ տվյալ ստեղծագործության մեջ գողը իրոք ,որ գող էր ,նա նույնիսկ իր իսկ բերանով դա ասաց :