Հնդեվրոպական լեզվաընտանիք

Հնդեվրոպական լեզվաընտանիքը հանդիսանում է աշխարհում աամենատարածվածը:Լեզվակիրների թիվը հասնում, և նույնիսկ գերազանցում է 2,5 մլրդ.-ը :

Այն ընդհանուր քանակով կազմված է 12 լեզուներց,ճյուղերից: Նրանց մեջ են մտնում ՝ Հնդկական ճյուղը, Իրանական ճյուղը, Թոխարական լեզուները, Խեթական լեզուները, Սլավոնական լեզուները, Հայերենը, Կելտկան ճյուղը, Ռոմանական ճյուղը, Գերմանական լեզուները, Բալթիական լեզուները, Ալբաներենը և Հունարենը:

Հնդկական ճյուղ

Հնդկական ճյուղի մեջ է մտնում հին հնդկերենը ,որով գրված են Վեդաները( հին հնդկերենի սրբազան գիրք) , և էլի որոշ գրքեր: Ժամանակակից հնդկական լեզուներն են՝ հինդի, բենգալի, ուրիա, գուջրաթի, փենջաբի, մինդհի, մարթխի, նեպալի, քաշմիրի և այլն… ։

Հայերեն

Հայերենը հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի առանձին ճյուղ է հանդիսանում: Այնվկազմված է երեք շրջանից՝ գրաբար, արևելահայերեն և արևմտահայերեն: Հայերենը ինքնուրոյն ճյուղ է ներկայացնում և առավել մերձավոր ցեղակցության մեջ է իրանական, հունական ու սլավոնական լեզուների հետ։

Ալբաներեն
Բաժանվում է երկու բարբառի՝ հյուսիսային և հարավային։ Ենթադրում են, որ ալբաներենը հնում պատկանել է իլլիրական ճյուղին, որի մեջ մտել են քիչ հայտնի վենետերենը, մեսսապերենը և իլլիրերենը։